کد مطلب:28559 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا دين اسلام كاملترين دين است و خدا تنها دين اسلام را مي پذيرد؟

اين كه خداوند تنها دين اسلام را مي پذيرد نسبت به كساني است كه حجت بر آنها تمام شده باشد. ليكن در اينجا بايد توجه داشت كه اتمام حجت نيز مراتبي دارد: 1- مرتبه عالي اتمام حجت اين است كه پيام الهي بر شخص ابلاغ شده باشد و صدق و حقانيت آن نيز برايش روشن باشد. در اين صورت هيچ عذري براي سرپيچي و تخلف از حقيقت وجود ندارد. 2- مرتبه دوم اتمام حجت، اتمام حجت اجمالي است. يعني اين كه بر همه يا اكثر انسان ها روشن است كه خداوند پيامبراني را براي هدايت مردم فرستاده و آنان معارف و شريعت الهي را به انسان ها ابلاغ كرده اند. از طرف ديگر خداوند نسبت به برخورد انسان ها با پيام آوران الهي بي تفاوت نيست و از همه مي خواهد كه به دين خدا ايمان آورند. در اين صورت به حكم عقل سليم كه آن هم حجت باطني است هر كسي موظف است كه در حد توان در جست وجوي شناخت دين خدا و اكمل و اتم آنها برآيد و از آن پيروي كند. بنابراين اگر در جست وجوي راه حق عمداً كوتاهي و سستي نورزد و با حق و حقيقت لجاجت و عناد نورزد نسبت به هر اندازه كه از حقيقت دريابد و به آن گردن نهد در پيشگاه خدا مأجور است و آنچه را كه نيافته است در برابرش مسؤول نيست، زيرا در كشف حقيقت كوتاهي نورزيده است. بنابراين اگر چه دين مقبول تنها اسلام است، اما براي كسي كه دعوت اسلام را شناخته يا بتواند بشناسد، اما كسي كه چنين زمينه اي براي او نيست از مسؤوليت كمتري برخوردار است ولي اگر انسان اساساً نخواهد كه حقيقت را دريابد، يا به همان مقدار از حقيقت هم كه شناخته تسليم نباشد قطعاً معذب خواهد بود و نسبت به جهل عمدي خويش نيز مسؤول مي باشد. بنابراين به فرض بر بسياري از مردم جهان اتمام حجت نشده باشد، به همان نسبت نيز خداوند آنها را معذور مي دارد. موضوع عقب ماندگي از نظر علمي صنعتي مسأله اي ديگر است؛ يعني، پيشرفت دليل آن است كه آنان تلاش و جديت و برنامه ريزي منظم و حساب شده اي براي پيشرفت خود دارند؛ نه آن كه از نظر بينش عقيدتي و نگرش ديني نيز بر حق هستند. اگر چنين چيزي ملاك حقانيت باشد، تناقضات بسياري پيش مي آيد كه به هيچ وجه نمي توان از آن چشم پوشيد. زماني مسلمانان (تا قرن 17 م) از نظر علمي و صنعتي در جهان پيشگام بودند؛ ولي اروپاييان در ظلمت و جهل (قرون وسطي) به سر مي بردند. حال آيا به اين دليل تاريخي مي توان گفت مسلماني حق است و مسيحيّت باطل؟ اگر چنين مبناي فكري برگزينيم، بايد امروز عكس آن را بگوييم و اين تناقضي آشكار است. البته مسلم است كه مسلمانان دچار غفلت هايي شده اند كه از قافله صنعت عقب مانده و اكنون نيز مصرف كننده فن آوري غرب هستند؛ ولي اين مطلب با موضوع حقانيت يك دين و آيين، متفاوت و مجزا است.